کد مطلب:80292 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:302
و اما فلانه فادركها رای النساء و ضغن غلافی صدرها كمرجل القین و لو دعیت لتنال من غیری ما اتت الی، لم تفعل و لها بعد حرمتها الاولی و الحساب علی الله تعالی»[1]. (آن كسی كه می تواند خویشتن را وقف بر اطاعت پروردگار سازد باید چنین كند، اگر از دستور من پیروی كنید من به خواست خدا شما را به سوی بهشت خواهم برد- هر چند كه راه بهشت پر مشقت و تلخیهائی به همراه دارد- اما فلان زن (عایشه) خیالات و افكار زنانه دامنش را گرفت و كینه ای كه در سینه خود پنهان می داشت، همچون بوته ی آهنگران كه آهن در آن ذوب گردد به غلیان آمد، اگر او را دعوت می كردند كه مانند همین كار را درباره ی غیر من انجام دهد، نمی كرد. با این حال (در نظر من) همان احترام نخستینش برقرار و حسابش با خدا است. [صفحه 125]
«فمن استطاع عند ذلك ان یعتقل نفسه علی الله عزوجل فلیفعل فان اطعتعونی فانی حاملكم ان شاءالله علی سبیل الجنه و ان كان ذا مشقه شدیده و مذاقه مریره.
صفحه 125.